Wtorek, 16 Kwiecień
Imieniny: Bernarda, Biruty, Erwina -

Reklama


Reklama

Halabardy już tylko w Watykanie i... Szczytnie - muzealne eksponaty


Przedstawione dziś żeleźce – to zwieńczenie dawnej broni drzewcowej zwanej halabardą. Praktycznie każda broń drzewcowa czy obuchowa składała się z drewnianego „styliska” - uchwytu o różnej długości oraz części „morderczej” - żelaznego zwieńczenia, które stanowiło właściwą broń. W broni drzewcowej był to grot o różnych kształtach, niekiedy rozbudowany o elementy sterczące na boki w formie kolców, lub haka osadzonego na drzewcu za pomocą tulei. Tak zbudowane były topory najróżniejszych typów, czy włócznie.


  • Data:

Do innej „rodziny” broni drzewcowych należała halabarda (krewna berdysza, spisy, kosy czy gizarmy). Halabarda – dwuręczna broń drzewcowa - zdobyła popularność między XIV a  XV wiekiem. Typowa halabarda mierzy od 1,5 do 1.8 metra i składa się z drzewca z głownią łączącą w sobie elementy trzech broni: topora z jednej strony, haka z drugiej i włóczni pośrodku (w postaci długiego grotu).


Reklama

 

Dzięki temu była uniwersalna, mogła bowiem służyć zarówno do cięcia jak i kłucia. Hak był szczególnie użyteczny przeciw kawalerzystom, pozwalając halabardnikowi ściągnąć jeźdźca z wierzchowca. Używano jej głównie, aby pokonać pikinierów albo rycerzy walczących mieczem, gdyż długość tej broni zapewniała halabardnikom dużą przewagę.

 

Reklama

Od XVI w. używana była przez straż pałacową i miejską i tak właściwie... zostało do dziś. Halabarda obecnie pełni funkcję reprezentacyjną i ceremonialną jako symbol służby wojskowej. Stanowi wyposażenie Gwardii Szwajcarskiej, która stoi na straży Watykanu.

 

Rafał Szumny. Muzeum Mazurskie w Szczytnie



Komentarze do artykułu

Napisz

Reklama


Komentarze

Reklama